Ik vroeg me laatst af hoe het eigenlijk zo gekomen is dat ik nu ‘obsessed’ ben met make-up, om het maar even recht voor z’n raap te zeggen. Toen kwam er ineens een heel verhaal in mijn hoofd op! Het leek me wel leuk om dat met jullie te delen.
Als klein meisje was ik meer jongen dan meisje. Ik droeg vaak jongenskleren, speelde met auto’s en playmobil en had meer vriendjes dan vriendinnetjes. Ook vond ik roze een verschrikkelijke kleur. Ook vond ik de Spice Girls vroeger vreselijk!
Toen ik in groep 4 zat, moesten we op school een musical doen. Ik speelde het verwende, tuttige dochtertje van een hele rijke vrouw. Ik moest tijdens de uitvoering make-up dragen. Knalroze lippenstift, en knalroze blush. Toen vond ik het ineens geweldig; ik voelde me ontzettend chique, veel ouder en ook mooier! Vanaf toen is het, als ik eraan terugdenk, begonnen.
Gedurende mijn basisschooltijd begon ik make-up te verzamelen. Een vriendinnetje van me had al best veel nagellak en lipgloss en HAARMASCARA (hahaha, wie kan zich dat nog herinneren?). Vaak kwam ik nadat ik bij haar had gespeeld thuis met allerlei gekleurde slierten in mijn haar, knalroze nagellak op mijn nagels (schots en scheef natuurlijk) en veel te roze wangen. Voor mijn verjaardag vroeg ik – uiteraard – make-up. Mijn moeder was hier een beetje sceptisch over en vond me nog veel te jong, maar mijn zus kocht van haar eigen zakgeld een make-uppaletje voor me. Hier heb ik echt heel veel plezier van gehad!
Vanaf ongeveer groep 6 (heeeel vroeg, I know) begon ik heel lichtjes oogschaduw te dragen naar school. Niet elke dag, maar gewoon, wanneer ik er zin in had. Alleen oogschaduw, zonder mascara. Mijn moeder vond dit niet leuk, maar na het ontbijt deed ik vlug wat oogschaduw op en voor ze er erg in had was ik al de deur uit. Mét oogschaduw. In groep 8 had ik al aardig wat goedkope make-up verzameld en droeg ik bijna elke dag lichte make-up naar school. Vooral lipgloss en lichtlila oogschaduw vond ik mooi. Ook begon ik rond die tijd heel lichtjes mascara te dragen.
Eenmaal op de middelbare school begon ik met zwarte eyeliner van de HEMA. Het was echt géén gezicht, ik trok alleen een streep bij de uiteinden van mijn ogen, bij wijze van ‘winged eyeliner’. In de derde klas begon ik met zwart oogpotlood op mijn waterlijn. Vaak droeg ik daar dan roze of lila oogschaduw bij, en wat roze (of transparante) lipgloss om het af te maken. Foundation en/of poeder heb ik nooit gedragen, en blush gebruikte ik ook niet.
Rond mijn 16e tekende ik mijn wenkbrauwen. Zwaar en donker. Véél te donker. Als ik foto’s terugzie uit die tijd, schaam ik me rot! Ook droeg ik véél blush, veel te opvallend. En nog steeds het zwarte oogpotlood op mijn waterlijn. En mascara, heel veel mascara. Toendertijd vond ik het echt heel mooi, en mijn vriendinnen zagen er ook zo uit dus ik vond het altijd heel normaal.
Toen ik 17 was, stopte ik helemaal met make-up. Zomaar ineens. Ik had er geen zin meer in, ik zag het nut er niet van in en ik kreeg van veel mensen te horen dat ik er zonder make-up veel beter uit zag. Achteraf begrijp ik dat de mensen van toen gewoon vonden dat ik teveel make-up droeg, en dat ik wat moest minderen. Ik heb mijn make-up nooit weggegooit, en vond het soms nog wel leuk om me op te maken als ik toch nergens heen hoefde. Deze geheel make-uploze periode heeft ongeveer 2 jaar geduurd. Ik begon weer met make-up door Youtube. Ik vond make-up nog steeds geweldig en keek in mijn vrije tijd graag naar tutorials. Ik begon de make-up weer te missen en droeg weer lichtjes wat mascara. Ik ging steeds een stapje verder, maar bleef toch natuurlijk (dus geen te dik aangezette wenkbrauwen en knaloranje wangen meer).
Mijn nagellakobsessie (als je het al zo wilt noemen), is eigenlijk gekomen door mijn beste vriendin. Zij heeft écht heel veel nagellak, minstens dubbel zoveel als ik. Door haar (of dankzij haar, het is maar hoe je het bekijkt), ben ik ook nagellak gaan verzamelen.
Inmiddels ben ik wat jaartjes ouder en heb ik toch wel een aardige verzameling make-up (en nagellak). Ik ben wel van mening dat ik nu beter met make-up om kan gaan dan toen ik 16 was, haha. Maar; als ik nu foto’s terugzie van mijn make-uploze periode, schaam ik me niet. Ik vind mezelf niet lelijk zonder make-up en durf ook best zonder make-up over straat. Dat heb ik toch wel te danken aan die tijd dat ik nooit make-up droeg.
Mensen maken weleens grapjes over me, omdat ik schijnbaar veel in de spiegel kijk en vaak lipgloss op doe. Ik vind dat op zich niet erg, maar ik wil wel dat mensen weten dat ik ook prima zonder make-up kan. Liever niet natuurlijk, maar het kán wel!
Mijn excuses voor de lengte van dit artikel; als ik eenmaal begin met typen kan ik vaak niet meer stoppen, haha. Ik vond het wel leuk om dit verhaal te schrijven. Nu hoop ik maar dat sommigen van jullie het toch nog interessant/leuk vonden om te lezen.
Op welke leeftijd begonnen jullie met het dragen van make-up? En durven jullie zonder make-up over straat?
Sam
10 jun 2011Ha wat leuk zeg 😀
Mijn mama kocht voor mij een makeup paletje met lipgloss en oogschaduw erin op de rommelmarkt van de kerk. Daar begon het ongeveer en via girlscene (toen werkte Mascha er nog voor) ben ik in het beautybloggen en de makeup gekomen.
Ik zie helaas je paletje niet!
En ja, ik draag vaker geen makeup dan wel makeup. Dat is er in de laatste jaren ook ingeslopen. Het weghalen is zo irritant!
JS.
10 jun 2011Je bent zo'n schatje ♥
Joyce
10 jun 2011Haha lol ik kan die teveel blush, mascara, etc. wel herinneren ja. Zo liep mijn zusje erbij (en al haar vriendinnen ook) en veel commentaar dat ze kregen :') Niemand luisteren natuurlijk want het was super 'mooi' maar uiteindelijk ziet toch iedereen wel in dat het too much was (thank god) (:
Ik draag make-up sinds de 1e of 2e. Toen was het niet echt veel maar later was het vooral veel hele zwarte eyeliner.
Zonder make up over straat? Natuurlijk! Ik draag vrijwel nooit make-up, meestal niet meer dan wat mascara :p Als ik echt uitga of naar een restaurant of whatever dan doe ik wel wat meer op 🙂
jlovesbeauty
10 jun 2011Wat een leuk artikel xp
Komt me bekend voor die eyeliner..
x
Tessa
10 jun 2011Haha, echt leuk om dit te lezen. Vroeger in groep 8 droeg ik al foundation om mijn puistjes te verbergen, alleen kon waarschijnlijk de juiste kleur nooit vinden, want als ik nu terug kijk, lijkt het meer oranje, toen heb ik echt jaren voor gek gelopen, maar niemand die er iets van zei.
Sam
10 jun 2011Hihi ik herinner me net weer dat in het etos blaadje van deze week haarmascara's stonden. Sws in de kleur blauw en groen maar er was ook een derde kleur volgens mij. LACHEN!
marloes
10 jun 2011Uhm.. bij mij begon het al heel vroeg, ik heb toen een keer stiekem met een vriendinnetje mijn moeders make-up gebruikt, die daar niet heel blij mee was haha.
Ik ga niet de deur uit zonder mascara, ik heb blonde wimpers en het ziet er dan heel 'ziek' uit.
Carola
10 jun 2011Haarmascara! Ik ken het ook!
Ik weet nog dat ik in groep 8 zat en ik een slaap feestje had, hier waren we van mening dat gewone mascara ook heel goed in je haar kon en anders om.
Leuk om te lezen 🙂
Ik ga bijna nooit de deur uit zonder make-up.
Op vakantie draag ik overdag vaak alleen een beetje mascara.
Joyce
11 jun 2011Hartstikke leuk, persoonlijk en origineel artikel! Heb het met veel plezier gelezen!
Myrthe
12 jun 2011Superleuk artikel ! Echt heel leuk om te lezen. Ik begon in groep 7 met mascara, en daar bleef het ook bij. In groep 8 was het ook alleen mascara en soms concealer voor mijn wallen hihi. En nu zit ik op de middelbare school en gebruik ik ook poeder en blush. Maar zoals jij ook al zei durf ik ook wel zonder make-up! xxx
ashley
23 aug 2011Oh dat heb ik ook gehad. Dat was echt verschikkelijk. In groep 8 begon ik met eyeliner maar deed geen dun streepje maar over heel mijn ooglid. Verschikkelijk! Daardoor ging mijn beste vriendinnetje van toen het ook dragen. We zagen er niet uit.Oh dat heb ik ook gehad. Dat was echt verschikkelijk. In groep 8 begon ik met eyeliner maar deed geen dun streepje maar over heel mijn ooglid. Verschikkelijk! Daardoor ging mijn beste vriendinnetje van toen het ook dragen. We zagen er niet uit.