Ik kan het wél. || PERSONAL

Ik kan het wél. || PERSONAL

ik-kan-het-wel

Als 17-jarig meisje begon ik aan de opleiding onderwijsassistent. Het was een wilde gok; ik was totaal niet bezig met mijn toekomst, maar gelukkig vond ik het ‘wel leuk’. De praktijk ging me goed af, en de lessen op school waren ook geen sterrenkunde. Met mijn MBO-diploma op zak, besloot ik door te gaan in het onderwijs en koos ik voor de pabo. Dat was andere koek! Ik moest nu echt bewijzen dat ik kan leren en in mijn eentje voor de klas kan staan, zonder dat de kinderen de tent afbreken. Uiteindelijk heb ik ook dát diploma binnengehaald, maar ik heb er wel een jaar langer over gedaan. En zo nu en dan waren er momenten waarop ik dacht: ik kan het gewoon niet.

Mijn stages verliepen niet altijd soepel. In het eerste en tweede jaar was er niets aan de hand en deed ik alles goed. In de derde werd er meer van je verwacht en moest ik hele dagdelen voor de klas draaien. In eerste instantie vond ik dat superleuk! Totdat ik te horen kreeg dat ik het eigenlijk allemaal niet zo goed deed. Ik liep stage op een protestants christelijke school, waar ik me als niet-gelovige nooit helemaal geaccepteerd heb gevoeld. Ik werd gekleineerd, vergeleken met de stagiaire die ze dat jaar ervoor hadden en het wél allemaal fantastisch deed, en ik kwam na iedere stagedag huilend thuis. Het was de hel.

Door dat moeilijke jaar heb ik studievertraging opgelopen, omdat mijn praktijkbeoordeling onvoldoende was. Mijn zelfvertrouwen was helemaal weg. Waar ik in de eerste en tweede van de pabo dacht dat ik een prima juffie was, voelde ik me nu de slechtste leerkracht op aarde en dacht ik dat het onderwijs totaal niet mijn ding was. Ik wilde eigenlijk gewoon stoppen met de pabo. Ik heb zelfs bij de decaan gestaan om een uitschrijvingsformulier te vragen. Zij heeft mij (gelukkig) weten te overtuigen dóór te gaan, maar makkelijk was dat niet.

c33600989e108e0eab3dbd24a4b870e8

Het jaar daarna liep ik stage op een school waar ik me wél erg thuis voelde, maar mijn gekrenkte ego en gebrek aan zelfvertrouwen zaten me nog behoorlijk in de weg. Het was alsof ik weer in het eerste jaar zat, terwijl ik nu (voor de tweede keer) toch echt in de derde zat. Alles moest ik weer opnieuw leren, en stapje voor stapje kreeg ik weer meer zelfvertrouwen, waardoor het uiteindelijk weer prima ging. Niet geweldig – maar prima. In de vierde mocht ik op die school blijven. Ik heb mijn eindstage in groep 8 gedaan, wat best een uitdaging was. Ineens moest ik hele dagen alleen voor de klas, wat ik toch wel spannend vond. De kinderen in die groep hebben het me niet altijd makkelijk gemaakt, maar daardoor heb ik juist van díe stageperiode enorm veel geleerd. En niet veel later had ik mijn diploma op zak.

Toch was ik best beschadigd door wat er was gebeurd in het derde jaar. Ik had mijn diploma en een goede praktijkbeoordeling, maar helemáál overtuigd van mijn kunnen als leerkracht was ik niet. Ik vergeleek mezelf met mijn zus Anna, die ook leerkracht in het basisonderwijs is. Zij is ervoor geboren; Anna riep als klein kind al dat ze later juf wilde worden. Dat heb ik nooit gehad. En door alle turbulentie tijdens mijn stages, twijfelde ik of het wel écht mijn ding was, het juf zijn.

20161118_103118

Vorig schooljaar kreeg ik de kans om 2 maanden in te vallen in groep 3, voor 4 dagen per week. Dat wilde ik heel graag! Ik kende de kinderen in die klas al van een vorige stageperiode, had een leuke stagiaire naast me, en zou dan eindelijk ervaren hoe het is om de complete verantwoordelijkheid over een groep te hebben. Inclusief oudergesprekken, rapporten, papierwerk en ‘moeilijke gevallen’. Dat beviel me heel goed! Door die periode ging mijn zelfvertrouwen weer een beetje omhoog. Ik vond het superleuk en ging met veel plezier naar mijn werk. Succeservaring!

Na de kerstvakantie heb ik veel ingevallen op meerdere basisscholen hier in de buurt. Ook dat is erg leerzaam geweest. Ik heb meerdere scholen gezien, nieuwe methodes leren kennen, met bijzondere situaties moeten dealen en flexibel moeten zijn. Toch is het ‘losse invallen’ niet helemaal mijn ding, ben ik achter. Ik vind het vooral leuk om een band op te kunnen bouwen met een klas, en vanuit die goede band zo effectief mogelijk te leren.

Gelukkig kon dat snel, want van mei tot aan vorige week, heb ik zo goed als fulltime ingevallen bij de kleuters, op de school waar ik mijn eindstage en de eerdere invalbaan in groep 3 heb gedaan. Ik begon ook daar best onzeker. Gek is dat, maar ik moet altijd eerst een beetje mijn plekje vinden en de kat uit de boom kijken – voor zover dat kan als juf. Ik had gelukkig een stel fantastisch lieve kleutercollega’s, aan wie ik alles kon vragen, en ook de directie was in de buurt indien nodig. Naarmate de weken verstreken, begon ik me steeds meer op mijn gemak te voelen. De kinderen reageerden goed op me, de ouders ook, en ik had ontzettend veel plezier in mijn werk. Voor het eerst heb ik in mijn eentje (zonder stagiaire of mentor naast me) een hele groep gedraaid. Wat ook nieuw was, was het afsluiten van het schooljaar én het opstarten met een gedeeltelijk nieuwe klas. Ontzettend leerzaam en leuk om dat eens te hebben gedaan.

20161118_102817

Ik voelde me als een vis in het water, en zo vrij als een vogel, de afgelopen periode. Voor het afscheid op school, schreef ik op mijn kaartje aan het team: ‘Voor het eerst voel ik me geen stagiaire meer, maar een échte juf.’ En dat is ook echt zo. Ik voel me niet meer onwetend of niet goed genoeg. Natuurlijk moet ik nog veel ervaring opdoen, maar mijn zelfvertrouwen als leerkracht is helemaal terug. Ik vind het superleuk om juf te zijn. En het belangrijkste: ik kan het wél! En dat gevoel laat ik nooit meer los.

Deze post heeft 24 reacties

  1. Wauw wat een prachtig artikel heb je geschreven, zo mooi om over dit proces te lezen en geweldig hoe je eruit bent gekomen. Knap dat je ondanks de tegenslagen de knop hebt weten te vinden om door te gaan en je niet te laten weerhouden door de obstakels die op je pad zijn gekomen. Echt een prestatie om trots op te zijn en ik hoop dat je er nog veel jaren plezier als juf door mag ervaren! Het is je ontzettend gegund!

    1. Wat lief Dagmar, dankjewel! Ik ben blij dat ik door ben gegaan en niet heb opgegeven 🙂

  2. Mooi artike Lotte! Wat ontzettend fijn dat je nu wel meer zelfvertrouwen hebt. Mij lijk je een ontzettend lieve en fijne juf!

    1. Dankjewel!

  3. Heel fijn om dit te lezen.. ❤ Ik studeer zelf ook aan de Pabo (tweede jaar) en zat er aan het begin van mijn stage in groep 3 ook even helemaal doorheen en wilde het liefst stoppen met de opleiding. Ik hoorde van al mijn medestudenten dat het allemaal fantastisch ging en dat ze zich helemaal op hun plek voelde. Gelukkig heb ik een hele lieve mentor die me er doorheen heeft gesleept, verteld dat het een kwestie van ouder worden is en mijn motivatie heeft teruggebracht, maar mijn zelfvertrouwen is nog lang niet wat het geweest is. Ik vind het fijn om te lezen dat het bij jou ook niet in één keer fantastisch ging, maar dat je toch door bent gegaan. Volgensmij ben je een geweldige juf… <3

    1. Goed om te horen dat je een lieve mentor hebt! Dat scheelt echt zóveel! Dankjewel voor je lieve berichtje. En succes nog met de pabo!

      1. Lief, dankjewel ????

      2. Lief, dankjewel

  4. Wat een mooi en kwetsbaar artikel. Ik vind het zo erg dat zo’n ervaring ervoor zorgt dat je zelfvertrouwen zo’n knauw krijgt. Fijn dat het nu goed gaat en je gelooft in jezelf. Hou dat vast, dan kom je er wel!

  5. Wat goed van je dat je door hebt gezet en nu weer meer zelfvertrouwen hebt!

  6. wat verschrikkelijk dat je je zo slecht gevoeld hebt door je stage. begeleiders moeten je nooit vergelijken met iemand anders, want jij kan niemand anders zijn dan jezelf <3

  7. Altijd al geweten dat je het kan 🙂

  8. Wauw, wat heb je dit goed geschreven en wat heb jij een akelige ervaring meegemaakt zeg in je 3e jaar. Nu er lekker tegen aan als een echte juf. Succes verder!

  9. Ik reageer bijna nooit Lotte (soms op Youtube) maar wat goed dat je bent doorgegaan!! Je bent hier sowieso sterker uitgekomen! Ook ik ben een jaar kwijt door de verkeerde studierichting te kiezen maar nu zit ik op de juiste plaats in de juiste richting en nu gaat alles fantastisch. En Lotte, wat is een jaartje in een mensenleven? Nooit opgeven Lotte, je bent zo sterk, dat heb je de afgelopen jaren meermaals bewezen! XX

  10. Hey! Wat leuk om te lezen! Fijn om te horen dat je niet hebt opgegeven, want je kan het wel, zo blijkt maar weer <3 Ik zit nu zelf ook op de Pabo en ik heb het heel erg naar mijn zin, ondanks dat ik het wel moeilijk vind. Wat grappig dat Anna ook juf is, heeft zij een vaste baan? XXX

  11. Gelukkig dat je nu wél in jezelf gelooft Lotte! Ik ben halverwege september dit jaar gestopt met de Pabo, ik had mijn eerste jaar al afgerond maar ik ben er uiteindelijk achter gekomen dat ik er echt geen plezier uit haal om voor de klas te staan. Wat jij zegt over die ‘slechte’ stageschool, daar kan ik me wel in vinden. Ik heb namelijk geen enkele keer het gevoel gehad om meer dan een stagiaire te zijn. Daar zijn veel basisscholen goed in heb ik het idee, natuurlijk niet altijd bewust.

  12. Ach Lotte… Het is zó makkelijk om iemand te breken; het kan zelfs met een enkele opmerking, onnadenkend en gevoelloos eruit gegooid. De verontwaardiging en de pijn die je daarna ervaart, is haast niet te verdragen, vergelijkbaar met een brandwond.
    Bij jou was er in je derde stagejaar sprake van wederkerend, systematisch omverhalen van jou, mijn lieve dochter. En ik mocht niet ingrijpen! Ik had zo graag voor je willen opkomen en vechten tegen ‘hun’ praktijken! Machteloos moest ik toekijken hoe jij (inderdaad) door de hel bent gegaan.
    Wat moet het jou gekost hebben, Lotte. Hoeveel kracht en zelfoverwinning en onbeschrijflijke discipline, om het vol te houden en elke keer maar weer door te gaan.
    Jij bent uiteindelijk als een feniks uit je as herrezen. En zie daar: nu ben je een prachtige vogel die vol vreugde zijn vleugels gebruikt!
    Ja: jij kunt het. En nog veel meer.
    Ik heb groot respect en bewondering voor jou. Geniet van je gevoel van vrijheid!

  13. Wat een super mooi en leuk artikel zeg! Ikzelf zit nu in het tweede jaar van onderwijsassistent en kan me in de onzekerheid die jij voelde zeker herkennen. Wel wil ik mijn hele leven al voor de klas staan, maar vraag ik me (zeker op stage) wel af of ik het eigenlijk wel kan. Van dit artikel heb ik zeker weten een boost gekregen en ga ik met volle moed naar de pabo over een paar jaar!

  14. Aw, onwijs goed doet het om dit te lezen! Want ik sukkel ook met de struggle van ik vind dit “wel leuk”, maar zo zie je maar dat “wel leuk” kan uitdraaien tot echt je passie waar je voor wilt gaan. (((:

  15. Wauw wat een mooi artikel <3 En wat fijn dat je zelfvertrouwen weer terug is! Volgens mij ben je een superleuke juf.

  16. Mooi geschreven en ik kan me erg inleven! Ik heb logopedie gedaan en heb 2 ontzettend lastige stages gehad, waar ik totaal niet kon opschieten met de begeleider. Hierdoor heb ik er een aantal maanden langer over gedaan. Dat doet inderdaad echt wat met je! Helaas heb ik nooit een baan gevonden als logopedist. Super hoe jij doorgezet hebt!

  17. Ik begrijp helemaal wat je zegt. Ik ben docent Engels op het VO, maar heb ook een stage gehad waar ik mij niet thuis voelde en niet prettig in mijn vel zat en waar ik negatief beoordeeld werd. Hierdoor ben ik ook een jaar langer bezig geweest. Ze zeiden toen zelfs dat ik niet het onderwijs in moest gaan. Inmiddels ben ik nu bezig met mijn tweede jaar als zelfstandig docent nadat ik mijn diploma heb gehaald en voel me eindelijk als een vis in het water. Het is soms natuurlijk nog wel eens zwaar, maar ik weet ook dat ik het kan.

    Goed dus dat je hebt doorgezet!

  18. Hoi Lotte!
    Op zoek naar een artikel over MAC lipsticks kwam ik dit stuk tegen. Voor mij interessant omdat ik nu in het tweede jaar van de pabo zit. Kippenvel bij het lezen van dit stukje, super knap dat je hebt doorgezet. Wat mega fijn dat je je nu goed voelt als juf zijnde, en ik denk dat je een hele lieve, leuke en enthousiaste juf bent. Dat wilde ik je even zeggen!
    Groetjes!

Reacties niet meer mogelijk.

Sluit Menu