Filmpje: De dood van mijn vader & tips tijdens het rouwen || STORYTIME

Een persoonlijke, emotionele video om deze nieuwe rubriek op mijn kanaal te introduceren. In Storytime video’s vertel ik iets over wat ik zelf heb meegemaakt, en hoe ik daarmee om ben gegaan, om mensen die in een soortgelijke situatie zitten te kunnen helpen en hen het gevoel te geven dat ze er niet alleen voor staan. In deze eerste aflevering vertel ik over de dood van mijn vader, en hoe ik met het grote verlies ben omgegaan. Ik hoop dat iemand er iets aan heeft.

Bedankt voor het kijken!

Klik hier om de video op Youtube te bekijken en klik hier om je te abonneren op mijn Youtube-kanaal. Twee keer per week een nieuwe video!

Deze post heeft 14 reacties

  1. Wat ontzettend knap dat je deze video gemaakt hebt Lotte! Echt een hele sterke video geworden.

  2. Wat ontzettend knap hoe open je je opstelde in het filmpje, de tranen stonden in mijn ogen. Ik vind je tips aan het einde heel mooi en hoopgevend. Vooral dat Als je moet lachen of huilen, het gewoon moet doen. Ik denk zeker dat mensen hier iets mee kunnen.

  3. Wauw Lotte wat knap van je en wat een mooi filmpje. Ik kan mij alles nog zo goed herinneren. Ik weet zeker dat je hier veel mensen mee helpt!

  4. Mijn complimenten voor dit mooie filmpje.
    Voor mij was veel herkenbaar.
    Sterkte voor diegene die onlangs een verlies hebben meegemaakt.

  5. Hey Lotte,
    Ik heb heel veel bewondering voor hoe je dit doet. Enerzijds vertel je je verhaal, wat ontzettend persoonlijk is en anderzijds gebruik je die heftige ervaring ook nog om tips te geven aan anderen. Dat is echt knap. Het is relatief gezien nog maar kort geleden en hoewel het waarschijnlijk nog steeds niet makkelijk is, heb ik er echt respect voor hoe je hiermee omgaat.
    Liefs

  6. Ik heb destijds het hele verhaal rondom je vader gevolgd. Was zo geschrokken dat hij uiteindelijk toch is overleden… Toen zat ik ook al keihard met je mee te huilen en nu weer. Wat een respect voor jou, Lotte. Ik weet zeker dat je mensen hiermee kunt helpen en dat je vader trots op jou, z’n sterke dochter, is. Knuffel voor jou!

    Wat mij trouwens ook heel erg helpt is om inderdaad over je emotie te praten, maar ook gewoon over de persoon zelf praten. Hierdoor ontstaat openheid. Dat er ook gelachen kan worden om dat grapje wat hij of zij altijd maakte. Herinneringen ophalen. Ik vind het altijd erg fijn als dat hier thuis gebeurd! Er mag gewoon gepraat worden over de dierbare en hierdoor voelt bijvoorbeeld mijn vriend zich ook nooit bezwaard om iets te vragen over diegene die hij niet heeft gekend. Hij weet dat dit gewoon kan en helpt hem ook te begrijpen hoe wij ons voelen.

  7. Lieve lotte, wat ontzettend verdrietig maar ook mooi dat je dit verhaal verteld hebt. Heel knap om te zien hoe jij met dit verdriet om gaat. Ik denk dat veel meiden hier zeker iets aan hebben. Soms moet je inderdaad een beetje afstand nemen om niet te verdrinken in je verdriet. Veel sterkte nog met verwerken maar je vader zou zeker trots op je zijn!

  8. Wat knap dat je het zo durft te vertellen, echt heel erg mooi ook.

  9. mooi dat je dit deelt <3

  10. Meer van deze Story Time video’s, vind zo’n persoonlijke video’s af en toe zeker leuk. Heftig verhaal, zeg… Zes keer gereanimeerd, wow… Goeie tip denk ik dat je gewoon moet luisteren naar je gevoel als het op rouwen aankomt.

  11. Grief is the price we pay for love – Verdriet is de tol die we betalen voor liefde.
    Dit hoorde ik een paar dagen geleden iemand die een dierbare verloren had, zeggen.
    Zelf heb ik moeten en mógen ervaren dat dit echt waar is.
    Hoe meer je van iemand gehouden hebt, hoe intenser het verdriet als diegene er niet meer is.
    En dan komen de herinneringen… En het zijn er zóveel!
    Alles komt weer tot leven: in mijn gedachten, mijn emoties…
    Met elke traan, die over mijn gezicht loopt, komt tegelijkertijd een heel warm, zacht en rijk gevoel –
    de liefde voor de vader van mijn kinderen, en ook voor jou en je zus: zijn en mijn dochters.-
    Lieve Lotte, je hebt weer een goede stap verder gezet met de introductie van je nieuwe rubriek!
    Je hebt me eens te meer verrast – of eigenlijk ook niet: ik weet dat je heel veel in je hebt.
    Ik ben trots op jou dat je je kwetsbaarheid als mens laat zien – daarvoor heb je moed nodig.
    En dat is jouw kracht.

  12. Dag Lotte. Mooie video! Ik heb de moed gehad om hem te zien …. Ik ben zelf in augustus onverwachts mijn vader kwijt geraakt…. de politie stond hier ’s morgens vroeg aan de deur om het slecht nieuws te vertellen. Op dat ogenblik werd hij gereanimeerd …. hij is nog naar het ziekenhuis gebracht, maar hij is niet meer wakker geworden. Twee dagen later is bevestigd dat er geen hersenactiviteit meer was, ondanks het verdriet hebben we toen beslist om z’n organen af te staan. In het begin leef je op automatische piloot, want er moest veel geregeld worden (mijn ouders waren ook gescheiden). Ik ben een weekje later terug gaan werken …. Het is nu 5 maanden geleden en ik denk eigenlijk constant aan hem en het gemis is nu groter dan in het begin. Heel moeilijk te bevatten dat we hem nooit meer gaan zien … Gelukkig kan ik er ook goed over babbelen en als ik moet huilen dan doe ik dit gewoon …. maar ik vraag me soms af wanneer ik dit een plaats ga kunnen geven.

  13. Lieve Lotte,

    Per toeval zag ik deze video staat bij ”aanbevolen”, het trok meteen mijn aandacht omdat ik zelf ook op jong leeftijd mijn vader heb verloren. Met tranen in mijn ogen heb ik de video bekeken, want wow wat heb je dat mooi verwoord en wat vind ik het ongelofelijk knap en dapper van je dat je daar een video over gemaakt hebt! Vervolgens heb ik al je blog-verhalen over deze heftige periode gelezen, stuk voor stuk en wederom stonden de tranen in mijn ogen. Wat heb je dat ontzettend mooi geschreven
    Ik weet zeker dat papa trots op je is!

    Dikke kus xxx

  14. Wat een ontzettend moedige video! Ik ben eind november geheel onverwacht mijn mama verloren. Ik ben 25, zij is er slechts 50 geworden. Ik heb er alleen de moed nog niet voor gehad om er een artikel over te schrijven, dus dit vind ik alvast zeer knap van je. Bij ons was mama (ook) niet ziek. Een minuut er voor was ze nog kerngezond. Ze had een aneurysma in de hersenen en eens die bel knapt, loopt alles vol bloed en is het eigenlijk al te laat. Ze heeft dus niet afgezien is was eigenlijk onmiddellijk ‘weg’, Ze werd ook in leven gehouden door machines en werd dan ook hersendood verklaard… Officieel is ze pas twee dagen later gestorven omdat wij gekozen hebben voor orgaandonatie, zo konden ze alle organen nog redden. Ze was verder volledig gezond, want ze hebben alles kunnen gebruiken. Hopelijk kunnen we zo mensen onze pijn besparen… Het is allemaal zo onwerkelijk en ik denk dat mijn klap nog moet komen… Het komt in stukjes en op de meest onverwachte momenten. Maar op zo’n jonge leeftijd een van je ouders afgeven is niet iets wat we zouden moeten meemaken. Ik ben eerst twee weken thuis geweest en dan weer drie weken gaan werken tijdens de eindejaarsperiode. Nu zit ik tijdens de maand januari thuis en ik heb geen idee hoe ik me over twee weken ga voelen. Ik vond het wel fijn om je video te kijken, ik denk zeker dat je hiermee mensen kan helpen. Mijn vriend en ik trouwen in mei en dat mama daar niet bij kan zijn vind ik erg moeilijk… We hebben gouden juwelen van haar binnengebracht bij de juwelier en onze trouwringen hebben ze van dat gesmolten goud gemaakt. Ook draag ik nu een ketting met een hartje waar een vingerafdruk van mama opstaat.. Ik kan over de gebeurtenissen goed praten maar ondanks dat ik altijd zo emotioneel ben, heb ik het er moeilijk mee om mijn gevoelens te uiten bij mijn vader (ze zouden 2 dagen na overlijden 30 jaar getrouwd geweest zijn) en bij mijn grootouders – haar ouders. Ik zie hun verdriet en wil dit niet groter maken met het mijne… Ik weet dat ik het nog een plaats ga moeten geven, maar weet echt nog niet hoe dit er zal uitzien. Ik wens jou en je familie ook nog zeer veel sterkte, het blijft gewoon moeilijk.

Reacties niet meer mogelijk.

Sluit Menu